----------------------------------------------------------------------------------

Verslag van de Molinarilezing en uitreiking Vrijheidsprijs, door Luc van Braekel (overgenomen van op http://www.lvb.net/item/813, waar ook een hele reeks reacties te lezen zijn; ook te vinden op http://www.novacivitas.org)

Eureligie versus tolerantie

Storme begon zijn lezing met te wijzen op de verschillende vormen van totalitarisme. "In de twintigste eeuw konden het bolsjevisme en het nationaal-socialisme aan de macht komen. Spijtig genoeg zien we vandaag ten dele een nieuwe variante van het totalitarisme, een nieuwe intolerante religie, die ik genoemd heb "de eureligie", de religie van de non-discriminatie. Totalitarisme vertoont enkele vaste kenmerken, zoals het feit dat er geen onderscheid gemaakt wordt tussen recht en moraal. Het tegendeel van een totalitaire verleiding kan dan ook nooit bestaan uit simplisme", aldus Storme. Storme pleit voor tolerantie. "Tolerantie komt erop neer dat men een kwaad tolereert, omdat het tolereren ervan een kleiner kwaad is dan het verdrijven ervan. De kunst van de tolerantie bestaat er niet in om de dingen te tolereren die men goed vindt, maar wel om wat men kwaad acht niet op een dusdanige wijze te bestrijden dat de bestrijding erger is dan de kwaal. Tolerantie is het smalle pad tussen twee ravijnen: enerzijds de klassieke intolerantie onder de vorm van racisme, vreemdelingenhaat, ideologische haat enz., aan de andere kant de perversie dat men de verdediging van opvattingen gaat criminaliseren: de verdediging van de eigen cultuur wordt gebrandmerkt als xenofoob, die van morele opvattingen over het privéleven tegenover een absoluut moreel subjectivisme als homofoob, die van de eigen godsdienst als islamofoob. Zoals Finkielkraut het stelt: une tolérance qui, finalement, ne tolère qu'elle-même. Tolerantie tot een absoluut principe verheffen leidt opnieuw tot totalitarisme. Het kwade is doorgaans niet het absolute tegendeel van het goede, maar de perversie van het goede".

Drie principes van de liberale samenleving

Onze moderne liberale samenleving berust op een complex evenwicht van een drietal principes. Vooreerst is er het feit dat de overheid een geweldmonopolie bezit. Ten tweede is er het legaliteitsbeginsel: de overheid mag niet à la tête du client beslissen, maar moet vertrekken van op voorhand bepaalde, voor iedereen gelijk geldende regels; de overheid mag niet discrimineren in de zin van ongelijk behandelen zonder dit objectief en redelijk te rechtvaardigen. En tenslotte blijft de rol van de overheid beperkt, opdat fundamentele vrijheden zoals de vrijheid van geweten, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vereniging, de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van vergadering enz. gerespecteerd zouden worden. Storme ziet deze vrijheden niet in de eerste plaats als individuele vrijheden (zoals liberalen dit meestal zien), maar als maatschappelijke instellingen van algemeen belang. "Zo blijkt het ook uit de Belgische Grondwet van 1831, waar de vrijheden geformuleerd werden als maatschappelijke instellingen waarbinnen individuen op een andere manier dan door het recht tot hun recht konden komen. Mensen kregen de vrijheid om gezamenlijk, in maatschappelijke verbanden en instellingen, aan cultuur, onderwijs, zorg en solidariteit te doen", aldus Matthias Storme.


Recht versus fatsoen

Recht is niet hetzelfde als fatsoen, aldus Storme. "De overheid mag gedragsregels opleggen, maar ze mag geen gedachten opleggen. Maar de overheid moet zelfs gedrag toelaten dat door een meerderheid immoreel wordt geacht, wanneer het verbieden een groter kwaad is dan het toelaten ervan. In dubiis libertas, in geval van twijfel moet steeds de vrijheid primeren. Wat toegelaten is, is daarom nog niet automatisch fatsoenlijk, en iedereen heeft het recht om wat toegelaten is, toch immoreel te vinden en dit zonder geweld of overheidsdrang te bestrijden. Zo is homofobie geen misdrijf, maar een mensenrecht. Natuurlijk heeft iedereen het recht om homofobie te bestrijden, net zoals iedereen het recht heeft om de bestrijders van homofobie 'fobomanen' te noemen".

Onfatsoenlijke meningen mogen niet juridisch bestreden worden, maar wel met woorden en met geweldloze daden, vindt Storme. In het debat over de vrije meningsuiting mist hij het onderscheid tussen wat ethisch verantwoord is en wat juridisch getolereerd wordt. De Brits-Nederlandse rechtsantropoloog John Griffiths schrijft hierover: "De schade die het vrije woord ongetwijfeld berokkent, is de prijs die betaald moet worden voor het grootste rechtsgoed dat een vrije samenleving kent". Volgens Griffiths wordt het misbruik niet gevormd door de inhoud van de gedachte, maar wel door de onnodig kwetsende wijze waarop een gedachte wordt geuit.

Persoon versus groepen

Vroeger werd de vrijheid van meningsuiting slechts ingeperkt onder zeer beperkte voorwaarden, zoals laster. Tussen het aanzetten tot iets, en het plegen van een daad, ligt nog altijd de vrije wil van de persoon die tot de daad wordt aangezet. In een democratische staat kunnen meningsuitingen dus niet beperkt worden, tenzij als de waardigheid van een persoon (natuurlijke persoon of rechtspersoon) in het gedrang komt. Het is volgens Storme dan ook nonsens om het beledigen van een groep strafbaar te stellen. "Ik stel vast dat allerlei gekrenkte groepsgevoelens vandaag de dag duidelijk beter beschermd worden dan bijvoorbeeld het nationale gevoel van de Vlamingen, dat door een hele reeks opiniemakers dagelijks verdacht wordt gemaakt - voor alle duidelijkheid: zonder dat ik hun juridische vrijheid om dat te doen in twijfel trek".

Rechtsregels in vraag stellen

"Eén van de essentiële dingen in een niet-totalitaire staat is dat men ook de rechtsregels zelf in vraag mag stellen, zonder ze te overtreden. Deze vrijheid bestaat in België en in Europa niet meer. Er zijn rechtsregels die zo absoluut gemaakt zijn, dat ze niet alleen moeten worden nageleefd, maar zelfs niet in vraag mogen worden gesteld. Het Hof van Beroep in Gent heeft in april 2004 geoordeeld dat het loutere feit van in het openbaar te pleiten voor een discriminerende wetswijziging reeds een misdrijf is. De teksten van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het Handvest van Grondrechten in de Europese Grondwet zijn vandaag gesacraliseerd tot heilige teksten waarvan de invraagstelling verboden is en zelfs strafrechtelijk wordt gesanctioneerd. Een voorbeeld: de Europese Grondwet stelt dat geen van de rechten en vrijheden mogen gebruikt worden om ook maar één van de rechten en vrijheden af te schaffen of te beperken. Een dergelijk principe is zinvol als het over hetzelfde soort recht gaat: je mag de vrijheid van meningsuiting niet gebruiken om ze af te schaffen. Maar zoals het er nu staat, mag je de vrijheid van meningsuiting niet gebruiken om te pleiten voor bijvoorbeeld het beperken van het recht op betaalde vakantie. Dat alleen is voor mij al voldoende om de Europese Grondwet te verwerpen".

Overheid mag niet discrimineren, burgers wel

"De overheid mag niet discrimineren, omdat ze een monopolie heeft. Maar zij mag dit discriminatieverbod niet opleggen aan haar burgers. In een niet-totalitaire staat is het essentieel dat een burger zijn keuzes niet moet rechtvaardigen en verantwoorden. Er kunnen grenzen gesteld worden aan de vrijheid, maar binnen die grenzen moet een burger geen verantwoording afleggen. Wat nu aan de gang is met de anti-discriminatiewetgeving, doorbreekt dit principe. Het gaat hier niet over de externe begrenzing van de vrijheid, maar om de aantasting van de kern ervan. Als de overheid stelt dat de vrijheid beperkt blijft tot "objectief en redelijk te verantwoorden handelen", dan is er geen vrijheid meer, maar een 'gebonden bevoegdheid'".

Jezus Christus discrimineerde

Tegenover diegenen die discriminatie "onchristelijk" noemen, citeert Storme uit het Mattheusevangelie, hoofdstuk 20, vers 13. De landeigenaar die arbeiders had gehuurd voor zijn wijngaard betaalde aan de 'arbeiders van het elfde uur' evenveel als wat hij had toegezegd aan de arbeiders die de hele dag hadden gewerkt. Deze laatsten kloegen over discriminatie, en het Bijbelse antwoord luidde: "Ik doe je geen onrecht. We waren het toch eens geworden voor een denarie? Ik wil die laatste evenveel geven als jou. Of mag ik niet met het mijne doen wat ik wil? Of ben jij jaloers omdat ik goed ben?" Storme: "Christus zou vandaag in dit land in de gevangenis belanden wegens aanzetten tot discriminatie. En hij heeft toen reeds de vinger op de wonde gelegd: het eisen van gelijke behandeling is zelf ingegeven door onethisch gedrag, namelijk afgunst. Antidiscriminatiewetgeving is het product van een afgunstmaatschappij. Hoe kunnen we dan in hemelsnaam in het ethisch karakter ervan geloven?"

Racistische moorden en homofobie

De antidiscriminatiewet moeit zich met motieven in plaats van met gedragingen, en dat is pervers, aldus Storme. "Ik vind het bijvoorbeeld walgelijk dat in ons strafwetboek de straf voor een moord verschilt, naargelang het motief voor die moord. Dus ook of het om een al dan niet racistisch gemotiveerde moord gaat. Dat betekent dat iemand die zonder reden vermoord wordt, minder beschermd wordt dan iemand die vermoord wordt om zijn godsdienst, huidskleur of politieke overtuiging. De verplichting om zijn sociale gedragingen "redelijk en objectief te verantwoorden" tast de mens aan in zijn diepste menselijkheid. De mens wordt herleid tot een robot. De strijd tegen de verkilling van de maatschappij vereist juist dat we mensen aanzetten tot discriminatie. Liefde, trouw, vriendschap, alles wat zin en waarde geeft in het leven, zijn in essentie gegrond op discriminatie. Wanneer ze louter op redelijke en objectieve gronden berusten, zijn ze waardeloos. De antidiscriminatiewet veralgemeent het wantrouwen in de openbare intermenselijke relaties. Het is dus een bron van verzuring, het is een aanslag op de open society. Kritische intellectuelen worden in een soort innelijke verbanning geduwd, en sommigen zelfs in echte emigratie. Indien ik geen vrouw en vier kinderen had, zou ik wellicht al geëmigreerd zijn. De grootste verliezers van dit alles zijn de zwakkeren in onze maatschappij. Zij hebben de grootste nood aan een publieke sfeer die gebaseerd is op menselijke waarden, die niet gestoeld zijn op een "objectieve en redelijke verantwoording": moed, zorg, waardering en zingeving. De winnaars zijn enkele goed georganiseerde minderheidsgroepen die vandaag de politieke agenda bepalen en de hele samenleving deconstrueren en koloniseren vanuit hun partijdige belang. Voor deze laatste zin heb ik in 2003 een nominatie gekregen voor de homofobieprijs. Helaas had het Vaticaan toen een nog homofobere uitspraak gedaan, zodat zij met de prijs zijn gaan lopen".

Partijdigheid en liberticide-wet

"Voorstanders van de antidiscriminatiewet zeggen: "die wet wordt toch alleen maar toegepast tegen onfatsoenlijke mensen". En dan? Is onfatsoenlijkheid op zich een reden om iemand in de gevangenis te steken? Dit argument verraadt een enorme partijdigheid. Het betekent dat men de wet niet in àlle gevallen wil toepassen, maar enkel in die gevallen waarin het de heersende klasse goed uitkomt. Het is geen toeval dat het verbod op discriminatie wegens politieke overtuiging aanvankelijk niet in de wet voorkwam, en er slechts na een arrest van het Arbitragehof in werd opgenomen.

Liberticide? Bende leugenaars! De journalisten en politici die de fundamentele vrijheden inperken zijn dan nog zo gortig dit voor te stellen als een maatregel die de vrijheid beschermt. Het zijn de ambtenaren van Orwell's Ministerie van Waarheid."


Verslag : Luc Van Braekel

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Edmund Bweurk
Spijkerschrift

Als extreme liberalen aan de macht komen, zullen we niet moeten rekenen op werk, inkomen, onderwijs of zelfs drinkbaar water

http://www.standaard.be/spijkerschrift - zaterdag 12 februari 2005 : http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=GRGCEDJG

Tom Naegels

QUIZJE. Ik citeer fragmenten uit een lofrede, en u raadt wie er gehuldigd wordt. Leuk. Hier gaan we: ,,Gij zijt een eenzame ridder, een Teutoonse ridder die de wind trotseert, soms met gevaar op eigen leven! Ge steekt uw nek uit, en het scheelde geen haar of het hoofd lag eraf! Gij zijt een van de martelaren, een Robin Hood van de vrije meningsuiting!''

Over wie gaat het? Socrates? Thomas More? Toch niet Solzjenitsyn? Of wacht, dinges, die Birmese die haar huis niet uit mag!

Helaas pindakaas, allemaal fout. Het ging over Matthias Storme, dat grappige kleine mannetje (nog kleiner dan ik: ha!) dat ooit naar het schijnt kans maakte op een parlementszetel voor de N-VA maar, nog steeds volgens dezelfde laudatio, ,,vervangen is door iemand waarvan het belangrijkste kenmerk is dat ze doofstom is. Alvast geen gevaar voor de vrije meningsuiting!'' (Als ik Helga Stevens was, ik gaf die laudationeerder een ferme mep. Tip: hij is prof in Gent. Go Helga!)

Bovenstaande - uiteraard ironisch bedoelde, hoewel we nooit zeker zijn - bewieroking werd uitgesproken door een beschaafde heer van de beschaafde herenclub Nova Civitas. De rechts-liberale denktank' schonk haar Prijs van de Vrijheid aan Storme wegens zijn verzet tegen de antidiscriminatiewet. Zoals u vorig weekend ook in deze krant kon lezen (DS 5-6 februari 2005) vindt Storme discriminatie immers ,,de meest fundamentele vrijheid''. De nondiscriminatiewet maakt van ons land zelfs een ,,totalitaire staat'', niet anders dan de nationaal-socialistische en communistische dictaturen. Ik verzin niets, het staat er zo.

Ik vat samen. De Teutoonse ridder argumenteert dat burgers hun keuzes niet moeten verantwoorden bij de overheid, ook niet als die keuzes racistisch of homofoob zijn. Dat is in strijd met de vrijheid. Een hooggeschoolde Afrikaan die hier geen baan op zijn niveau vindt, kan dus geen steun zoeken bij de wet, want het is het individuele recht van werkgevers om te kiezen voor blanken. Storme brengt dat in verband met menselijke warmte: als ik verliefd word op een vrouw, dan discrimineer ik eigenlijk andere vrouwen. (Hoe noem je dat, een sofisme?) Ongelijkheid is zelfs christelijk, zo blijkt uit een parabel waarin Jezus, Stormes collega-martelaar, mensen die één uur hebben gewerkt evenveel betaalt als mensen die de hele dag gezwoegd hebben. Die laatsten zijn pissig op de Heer, maar ,,het Bijbelse antwoord luidt: Of mag ik niet met het mijne doen wat ik wil? Of ben jij jaloers omdat ik goed ben?' Christus heeft toen reeds de vinger op de wonde gelegd: het eisen van gelijke behandeling is zelf ingegeven door onethisch gedrag, namelijk afgunst.''

Ik zat ergens in een hoekje te luisteren, gefascineerd en vervreemd en een tikje gechoqueerd als een antropoloog bij een initiatierite, en ik dacht: dit zijn de mensen die beweren dat alle Vlamingen tot dezelfde cultuur behoren (* zie noot).

Het was natuurlijk zeer erudiet wat Storme beweerde, maar het is een soort van eruditie die je wel vaker aantreft bij intellectuelen: wie de interne logica van de redenering volgt, kan de denker op geen enkele fout betrappen, tot je weer buitenstapt en denkt: o ja, dát klopte er niet, het is in tegenspraak met de realiteit. Zou die Storme één vriend hebben die wordt gediscrimineerd? Dan moet hij toch weten dat de uitsluiting waar de wet iets aan wil doen de structurele is, die niets meer met persoonlijke voorkeur te maken heeft? Als de huidige wet slecht geformuleerd is, stel dan aanpassingen voor, maar je verwerpt toch niet het hele idee van wettelijk afdwingbare sociale rechtvaardigheid? (Jawel, dat doet hij wel. Hij hoopt dat een terugkeer van menselijke verbondenheid, een ethisch reveil, voor die rechtvaardigheid zal zorgen. Dream on.)

Enfin, het was een leerzame avond. Eindigen we met die vermakelijke man die de laudatio uitsprak, en naar wie Helga Stevens nu op weg is om hem een mep te geven. Wij citeren: ,,Het concept van mensenrechten is geperverteerd geweest door de socialisten. Het gaat nu over recht op werk, recht op inkomen, recht op betaalde vakantie, recht op onderwijs, recht op water zelfs!'' Wij onthouden: als die extreme liberalen ooit aan de macht komen, dan zullen we mogen zeggen wat we willen, maar op werk, inkomen, onderwijs of zelfs drinkbaar water hoeven we niet te rekenen. Ongeoorloofde inmenging van de staat. Pervers.

Rondkijkende in de zaal, zag ik behoorlijk wat bekende politici. Eén van CD&V, twee van VLD (van wie ondertussen één ex-) en dan, met vijf absolute toppers het ruimst vertegenwoordigd, de partijleiding van het Vlaams Belang. Gek toch, hoe dat echte liberalisme vooral populair is bij niet-liberalen.

Tom Naegels is schrijver.

,,Spijkerschrift'' verschijnt wekelijks op zaterdag.

* noot van MES: ik begreep deze zin niet, tot Naegels mij uitlegde dat "onze culturele en intellectuele werelden verschillen dermate dat het om meer gaat dan een meningsverschil; het is een cultuurclash".

reactie van Annemie Gielsen

http://www.standaard.be/standpunt/Brievenbus/index.asp?ArticleID=18678

Naegels braakt

Ter gelegenheid van de kerstreeks van Tom Naegels en zijn eigen reacties op de reacties, was de uiteindelijke vraag geworden of Tom zijn eigen stukken wel gelezen had. Deze keer ("Edmund Bweurk") staat het vast, Tom kan niet lezen. En als hij persoonlijk aanwezig is bij een evenement kan hij niet luisteren.

Hij probeert voor ons de lezing van Storme samen te vatten, zonder er rekening mee te houden dat wij wel kunnen lezen. Die lezing is niet alleen in De Standaard verschenen, ze is ook op talrijke sites gepubliceerd en besproken. Ik onthou van Toms bespreking dat hij geen speld tussen het betoog van Storme kon krijgen, dat hij niet in staat was om er ter plaatse iets verkeerds aan te vinden (dit doet hij door het gekende trucje zichzelf niet als intellectueel voor te stellen en meteen zichzelf daardoor sympatiek te proberen maken, want je hebt een eruditie nodig die Tom niet heeft, "het is een soort van eruditie die je wel vaker aantreft bij intellectuelen"), maar dat hij pas achteraf bedenkt dat wat Storme zegt niet kan zijn, want "het is in tegenspraak met de realiteit". Een ander tegenargument vind ik niet.

Welnu, er zou een lichtje moeten gaan branden bij Tom : zulke situatie is typisch voor wie zelf te geïndoctrineerd is, voor wie zelf een heuse de-programmatie nodig heeft. Immers, hij heeft geen middelen om de redenering die hij meebeleefd heeft te weerleggen, en het is pas als later de draagwijdte ervan doordringt, en als hij de conflicten met zijn eigen geloof beseft, dat Tom op zoek moet naar een tegengif. Gestuurd door de verwarring in zijn eigen hoofd die na enkele dagen optreedt, vindt Tom zich gedwongen zijn medestanders te waarschuwen.

Dit is inderdaad de betekenis van Toms stuk. Het reikt geen hulpmiddelen, geen tegenargumenten aan zijn medestanders, hij geeft enkel een "signaal" : "Pas op, te mijden". Dit is de normale manier waarop indoctrinaties werken. Je hebt een kleine set regels, en een lijst van personen die 'verkeerd' en dus 'te mijden' zijn. En je hebt een aantal spreekbuizen, onder wie Tom, die de lijst onderhouden, die de pispalen afzetten waarbinnen het geoorloofd is te denken. Daarbuiten ben je vrijgesteld van te denken, daarbuiten mag je schelden en schimpen.

Het centrale punt van Storme wordt door Tom wel aangehaald, maar dan averechts : "Zou die Storme één vriend hebben die wordt gediscrimineerd? Dan moet hij toch weten dat de uitsluiting waar de wet iets aan wil doen de structurele is, die niets meer met persoonlijke voorkeur te maken heeft?", zegt Tom. Wel, heel het betoog van Storme is precies dat dit niet het geval is. Heel zijn betoog gaat er juist over dat de antidiscrimatiewet de publieke sfeer te buiten gaat en in de privé-sfeer dringt. Daar gaat het precies over. In je verwarring achteraf ben je blijkbaar vergeten dat heel de lezing daarover gaat. Als er iets is waar Storme over nagedacht heeft, en vanaf vroeger dan vandaag, dan is het precies dat. Maar als je niet vindt dat de antidiscrimatiewet de privé-sfeer binnengedrongen is, dan verdient jouw mening hierover meer dan een halve paragraaf in een schimpstuk, en dan ben ik echt benieuwd naar je tegenargumenten, Tom.

Het is Tom die buiten de werkelijkheid leeft. Hij is zijn eigen denkwereld als de werkelijkheid gaan beschouwen. De antidiscrimatiewet is weldegelijk een uitbreiding naar de persoonlijke levenssfeer, naar de 'niet-structurele' sfeer, om in Toms zacht-marxistische termen te spreken. Er zijn hierdoor al carrières gebroken, zonder pardon, onherroepelijk. In Nederland, waar dit soort wetten langer bestaan, zijn er hulpgroepen voor slachtoffers van de antidiscrimatiewetten in al hun varianten, schrijnende gevallen van de onvermijdelijke willekeur van dit soort wetten. En in Vlaanderen ken ik zelf persoonlijk al verschillende gevallen van slachtoffers van deze wetten met hun perverse gevolgen. Precies vanwege de argumenten die door Storme opgesomd worden. Dit is inderdaad de harde realiteit. Je kent blijkbaar niet de krachtige dreiging die er van die wetten uitgaat, de onuitputtelijke mogelijkheden om chantage te plegen, om persoonlijke rekeningen te vereffenen zonder enige kans op een serene en objectieve behandeling. De procedures hiervoor bestaan al en zijn in gebruik. Tom, de realiteit is nog lelijker dan je dacht.

Tom, lees de wetten nog eens rustig na, en leg er het betoog van Storme naast; en als je jezelf niet erudiet genoeg acht, vraag dan professionele hulp. Maar bespaar ons jouw signaalfunctie, wij kunnen zelf lezen. Wij lezen liever echte argumenten, en correcte samenvattingen en citaten. Storme kreeg de Nova Civitas Prijs trouwens niet "wegens zijn verzet tegen de antidiscriminatiewet", maar "omwille van zijn nobele, consequente en hardnekkige houding bij het verdedigen van de vrije meningsuiting".

Bespaar ons ook de talrijke sfeer-argumenten. Als ik het goed begrijp was die lezing openbaar, toegankelijk voor iedereen onafgezien van zijn motieven; getuige de aanwezigheid van Tom Naegels zelf, toch ook niet gauw te verdenken van liberale sympathieën. Ik dacht niet dat de aanwezigheid van Tom Naegels in de zaal de kracht van Stormes argumenten ondermijnd heeft.

Verder mag je van mij nog vaker titels gebruiken met braakgeluiden, Tom, dat is meteen ook een signaal van het niveau. Of probeer eens afstand te nemen van de doctrine, en probeer voor de verandering Burke te lezen. Voor de eruditie.

Annemie Gielsen

reactie van Marc De Vos

(ingekort verschenen in de Standaard 16 februari 2005)

Spijkerschrift op laag water

Het spijkerschrift dat de heer Tom Naegels afgelopen weekend aan De Standaard sleet, was een karikaturaal spotschrift vanuit de journalistieke riool. Onder de titel „Edmund Bweurk‰ &Mac246; zeker toepasselijk op zijn onwelriekend betoog &Mac246; kapittelt de auteur Matthias Storme, ondergetekende en Nova Civitas over de toekenning van de Prijs Voor de Vrijheid 2004. Storme is een wereldvreemde sofist, ondergetekende verdient een ferme mep en Nova Civitas is een extreme „rechts-liberale‰ herenclub die vooral niet-liberalen zou aanspreken. Misschien was zijn badinerend vitriool voor schrijver Tom Naegels alleen een stijloefening. Inhoudelijke argumenten zijn er namelijk niet in te vinden. Maar zijn beuzelarij ad hominem mag niet zonder reactie blijven.

Nova Civitas is een onafhankelijke klassiek-liberale denktank die over de partijgrenzen heen actief is. Wij organiseren onder andere debatten en lezingen die telkens openstaan voor alle geïnteresseerden, liberale en andere. Jaarlijks reiken we de „Prijs Voor de Vrijheid‰ uit. Die prijs is niet de prijs voor het liberalisme, maar wel de prijs voor een figuur die zich in het afgelopen jaar verdienstelijk heeft getoond in de beoefening van een klassiek-liberaal grondrecht: de vrije meningsuiting.

De heer Naegels heeft duidelijk moeite met die open configuratie en wordt niet gehinderd door enige intellectuele eerlijkheid. Voor het eerst aanwezig op de uitreiking van de Prijs Voor de Vrijheid reduceert hij de vereniging tot die eenmalige activiteit en de activiteit tot haar toehoorders. Onder dat 120-koppige publiek herkent hij bovendien alleen de enkele politieke kopstukken met BV status. Wie op basis daarvan Nova Civitas bestempelt als een extreme, rechts-liberale herenclub die vooral bij niet-liberalen populair is, verdient geen column in een kwaliteitskrant.

Matthias Storme is geen klassiek-liberaal, maar een zelfverklaarde conservatief. Zijn standpunten zijn niet noodzakelijk die van Nova Civitas. Hij krijgt de Prijs Voor de Vrijheid 2004 wegens zijn moedige vrije meningsuiting tegen de recente antidiscriminatiewet. Wie publiekelijk tegen de maatschappelijke consensus oproeit en daarenboven gedeeltelijk zijn eigen gelijk haalt voor het Arbitragehof, verdient een accolade als onvervaarde ridder van het vrije woord. De heer Naegels druipt hierover van hoon en spot, maar doet ondertussen lustig mee aan de demonisering die Storme precies tot een waardige laureaat maakt.

Storme is geen voorstander van discriminatie: hij is een tegenstander van de overheid die non-discriminatie wettelijk bepaalt en oplegt in particuliere verhoudingen tussen burgers. Dergelijke wetgeving vermengt immers recht en moraal, creëert arbitraire rechtsonzekerheid en vertoont daardoor wezenskenmerken van een totalitair regime. Storme&Mac226;s boutade over het „recht te discrimineren‰ moet met die nuance worden begrepen en werd door iedere eerlijke toehoorder op de prijsuitreiking zo begrepen. Nuance en boutade zijn echter niet aan de heer Naegels besteed, getuige zijn oproep tot fysieke vergelding voor de ironische boutade van de laudatioredenaar over flapuit Storme die bij de N-VA voor een doofstomme is geweken. Alleen Naegels heeft hier namen genoemd en zijn oproep overschrijdt zo de grens tussen cynische ironie en persoonlijke inquisitie ter wille van politieke correctheid.

Op één punt heeft de heer Naegels gelijk. Voor klassiek-liberalen wordt het concept van mensenrechten inderdaad geperverteerd door het uit te breiden naar sociale grondrechten zoals het recht op arbeid, op inkomen, op betaalde vakantie, op proper water en zomeer. Mensenrechten zijn namelijk onlosmakelijk verbonden met het mens zijn. Sociale grondrechten hebben niet die intrinsieke natuur. Zij zijn de vertaling van een socialistische maatschappijvisie waarin de overheid een belangrijke inkomensberovende en -herverdelende taak krijgt om de genoemde doelstellingen te realiseren. Zij verbergen een politieke keuze die lang niet door iedereen wordt gedeeld. De gewezen communistische landen van Oost- en Centraal Europa, de Verenigde Staten en Groot-Brittannië bijvoorbeeld, geloven veeleer dat de vernoemde doelstellingen niet tot rechten moeten worden verheven en dat de markt hen in elk geval veel beter kan realiseren dan de overheid. Misschien moet de hooggestemde heer Naegels die landen dan maar voor schending van mensenrechten aanklagen.

Ik nodig de heer Naegels uit om vaker bij Nova Civitas langs te komen en om er onze teksten op na te slaan. Hij zal leren dat klassiek-liberalisme noch rechts, noch links is, maar precies die tweedeling overstijgt. Hij zal ontdekken dat niet alle liberalen in Vlaanderen een VLD-kaart dragen en dat vele niet-liberalen een open debatcultuur hebben die hem vooralsnog manifest vreemd is.

Marc De Vos

Reactie van mr. Jos van der Velpen in de Gazet van Antwerpen van 7 februari 2005, op het interview met M.E. Storme daarin, ook te vinden op http://mensenrechten.be/main.php?item_content=240

Storme dwaalt


In een interview van 26 januari trekt Matthias Storme van leer tegen de antidiscriminatiewet (ADW). Volgens hem leidt die wet vroeg of laat naar ‘een politiestaat’.

Er valt wel wat in te brengen tegen zijn ferme stellingen.

Stelling 1: ‘De ADW is totalitair. Als je een huis verhuurt of iemand aanwerft moet je burgerlijke deugden als medemenselijkheid, vriendschap of trouw laten varen anders loop je het risico dat je moet terechtstaan’.

Storme overdrijft. Natuurlijk, je gaat over de schreef als je een advertentie plaatst: ‘Ik verhuur niet aan bejaarden, gehandicapten, homoseksuelen of alleenstaande moeders.’ De ADW is weldra twee jaar oud maar leidde slechts tot een handvol rechtszaken. Ook de Liga wil de ADW alleen voor manifeste en belangrijke inbreuken gebruiken. Haar medewerkers zitten echt niet achter hun bureau met schaar en lijmpot om allerlei discriminerende uitlatingen uit te knippen. Veroordelingen zijn er nog niet, vrijspraken wel. Zo ging een eigenaar vrijuit, hoewel diens makelaar onomwonden verkondigde dat zijn klant onder geen beding homoseksuelen accepteerde. Ik kan Storme dus geruststellen, ‘een politiestaat’ staat niet voor de deur.

Stelling 2: ‘Individuele burgers mogen discrimineren, de overheid niet.’

Wat moeten we hiervan denken? Achterstelling van bepaalde minderheden is zo oud als de straat. Wie afstotelijk, blind of kreupel was werd in vroegere tijden maatschappelijk uitgestoten. In sommige derdewereldlanden is dat nog steeds zo.
In een democratische rechtsstaat daarentegen heeft iedereen recht op een gelijke behandeling. Dat is een kwestie van beschaving en heeft niets te maken met ‘de dwingelandij van het correct denken’. De ADW is dan ook een belangrijke stap naar een samenleving die de gelijke waarde van ieder individu erkent, ook al besef ik dat geen enkele wet op zichzelf de mentaliteit van mensen fundamenteel kan veranderen en dat de overheid niet bij machte is alle discriminatie af te schaffen.
Hiervoor geldt hetzelfde als criminaliteit; ook de criminaliteit kan niet worden ‘afgeschaft’. Maar dit is nog geen reden om met het badwater ook het kind weg te gooien. Zowel de Belgische Grondwet als talloze internationale verdragen huldigen het non-discriminatiebeginsel. Als Storme de ADW af wil schaffen, vecht hij tegen windmolens want België is gebonden aan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, de Universele Verklaring en het BUPO-verdrag. Als Storme gelijk heeft, moet de regering die mensenrechtenverdragen opzeggen en de artikelen 10 en 11 uit de grondwet schrappen. Zal dat de democratie bevorderen?

Stelling 3: ‘Europa verschilt nog nauwelijks met Iran. Het is een seculiere theocratie: Gods majesteit is vervangen door die van gediscrimineerde groepen: homoseksuelen, vrouwen en allochtonen.’

Storme plaatst zonder blikken of blozen Iran op één lijn met Europa! De ayatollahs zullen juichen. Het is echter een steek in de rug van moedige democratische opposanten zoals de Nobelprijswinnares Shirin Ebadi, een medestandster van de Liga, die al 20 jaar tegen het autoritaire bewind in Teheran strijdt. Het is bizar.

Kortom, ik betwijfel sterk of Storme’s pleidooi voor ‘het recht op discriminatie’ bijdraagt tot een pluralistische, verdraagzame en democratische maatschappij. Eerlijk gezegd lijkt het mij eerder bij te dragen aan de nu bestaande sfeer van onveiligheid. Zijn pleidooi is zonder meer een ongewenst signaal.

Jos Vander Velpen. Voorzitter Liga voor Mensenrechten